Les prépositions et les noms des pays et des villes / Przyimki przed nazwami państw i miast

Dziś zajmę się przyimkami występującymi przed nazwami państw i miejscowości.
Zacznę od nazw miast. Masz tu kilka opcji w zależności od użytego czasownika. Gdy użyjesz czasownika być, czyli être, zastosujesz najczęściej przyimki de lub à. Pierwszego z nich użyjesz chcąc określić, z jakiego miasta pochodzisz, np.:
Je suis de Paris. (Jestem z Paryża.)
Il est de Marseille. (On jest z Marsylii.)
Przyimka tego użyjesz również po czasowniku venir (pochodzić), np.:
Elle vient de Cracovie. (Ona pochodzi z Krakowa.)
Vous venez de Berlin ? (Pochodzicie z Berlina?)
Używając przyimka à po czasowniku être, masz na myśli to, że aktualnie znajdujesz się w danym mieście, w danej miejscowości, np.:
Nous sommes à Lyon. (Jesteśmy w Lyonie.)
Elles sont à Varsovie. (One są w Warszawie.)
Tego samego przyimka użyjesz po czasowniku habiter (mieszkać), aller (jechać), oraz vivre (żyć).
Nous habitons à Lublin. (Mieszkamy w Lublinie.)
W przypadku miejscowości możesz użyć również przyimka dans, który sugeruje lokalizację w części centralnej miasta, a nie na peryferiach, np.:
Il veut louer une chambre dans Wrocław. (On chce wynająć pokój we Wrocławiu.)
Elle habite dans Varsovie. (Ona mieszka w Warszawie.)

Przyimki a nazwy państw

Sytuacja troszkę się komplikuje w przypadku nazw państw, ale wystarczy zapamiętać kilka zasad i wszystko się okazuje logiczne.
Gdy mieszkasz, żyjesz, udajesz się do, lub jesteś w jakimś państwie, będziesz używać przed jego nazwą przyimka au, aux lub en. Od czego to zależy? Od liczby oraz rodzaju gramatycznego nazwy kraju. Pierwszego przyimka (au) używasz przed nazwami rodzaju męskiego. Aux jest stosowane, gdy nazwa jest w liczbie mnogiej. En natomiast, gdy państwo jest rodzaju żeńskiego. Nasuwa się kolejne pytanie: jak rozpoznać rodzaj państwa (gdy nie masz rodzajnika)? Po końcówce. Państwa rodzaju żeńskiego mają na końcu „e”, te występujące w liczbie mnogiej rozpoznasz po „s”, natomiast wszystkie inne spółgłoski to rodzaj męski. Tyle teorii, pora na przykłady:
J’habite en France.
Nous vivons en Pologne.
Vous êtes en Italie.
Elles habitent aux Etats-Unis.
Je vis aux Philippines.
Il est au Japon.
Ils habitent au Portugal.
Podobnie będziesz dzielić państwa, gdy zechcesz użyć czasownika venir. Dla państw rodzaju męskiego użyjesz przyimka du, w przypadku rodzaju żeńskiego – de, a dla państw w liczbie mnogiej odpowiednim przyimkiem będzie des. Oto przykłady:
Je viens de France.
Nous venons de Pologne.
Vous venez des Etats-Unis.
Ils viennent des Philippines.
Il vient du Japon.
Elle vient du Portugal.
W przypadku państw zaczynających się od samogłoski (niezależnie od rodzaju ale w liczbie pojedynczej), w zależności od czasownika, użyjesz en lub d’, np.:
Elle vit en Espagne.
Nous venons d’Italie.
Elle habite en Uruguay.
Je vais en Ouzbekistan.
Język francuski jest często określany językiem wyjątków, więc i w przypadku tych zasad nie mogło ich zabraknąć. Państwa takie jak:
– le Cambodge,
– le Mexique,
– le Mozambique,
– le Zimbabwe
mają na końcu literę „e” ale są rodzaju męskiego (jak widać po rodzajniku), więc zdania z nimi będą wyglądać następująco:
Elle va au Mexique.
Je viens du Cambodge.
Nous vivons au Zimbabwe.